تاریخچه مؤسسه فرهنگی علوی

مدرسه علوی یا مؤسسه فرهنگی علوی، از مدارس مذهبی تهران است، که در سال ۱۳۳۵ توسط علی اصغر کرباسچیان، با مشارکت هادی مقدس تهرانی و رضا روزبه و همچنین با حمایت جمعی از روحانیون حوزه علمیه قم و پشتیبانی مالی گروهی از کسبه بازار تهران تأسیس شد.

مدرسه علوی از چهار بخش اصلی شامل؛ دبستان علوی شماره یک و دو، دبیرستان علوی دوره اول (نیک‌پرور) و دوره دوم، تشکیل شده‌است.

در سال ۱۳۳۴ علی اصغر کرباسچیان (معروف به علامه کرباسچیان) پس از طی تحصیلات حوزوی و رسیدن به درجه اجتهاد، به تهران نقل مکان کرد و با همکاری هادی مقدس تهرانی، مقدمات تأسیس این مدرسه را فراهم نمود. وی به‌طور اتفاقی با رضا روزبه (که از قبل با او آشنا بود) در تهران برخورد کرد و به دلیل آنکه طبق ضوابط، مدیریت مدرسه می‌بایست از تحصیلات آکادمیک برخوردار باشد، او را به مدیریت مدرسه برگزید. سرانجام در مهرماه ۱۳۳۵ مدرسه علوی به عنوان مدرسه‌ای شیعی، با عنوانی برگرفته از نام علی بن ابی طالب (امام اول شیعیان) در مقطع دبیرستان، آغاز به کار کرد. سال نخست، تنها یک کلاس تحصیلی با ۱۵ نفر دانش‌آموز بود. سال‌های بعد دانش‌آموزان جدید نیز در این دبیرستان ثبت نام شدند. در سال ۱۳۴۰ دبستان علوی شماره یک (با مدیریت عباس رحیمیان)، دبستان علوی شماره دو (با مدیریت جعفر خرازی) و مدرسه راهنمایی علوی (نیک پرور) راه‌اندازی شدند.

مؤسسه فرهنگی علوی توسط علی اصغر کرباسچیان؛ به‌نمایندگی از حوزه علمیه قم، سید حسین بروجردی؛ به‌نمایندگی از سوی جامعه روحانیون تهران، هادی مقدس تهرانی؛ واعظ سرشناس و معتمد جامعه مذهبی تهران به عنوان رابط امکانات مالی با بازار و کسبه و رضا روزبه؛ به‌نمایندگی قشر تحصیل‌کرده و آشنا با نظام آموزش و پرورش نوین ایران، شکل گرفت.